- tu jesteś
______________________
ETERNA FOREST
Las jest wielki, pełen różnych zakamarków i tajemnic. Uważaj na siebie!
Weszłam do lasu, chcąc potrenować z pokemonami a może i przeżyć jakąś przygodę?
Ledwo postawiłaś krok w lesie, a drogę zaszedł Ci Gary Oak.
- Chyba zapomniałaś o wiadomości. Mieliśmy się spotkać i obgadać sprawę wskazówki.
______________________
Napisz do mnie na gg. Tak będzie najszybciej.
Po rozmowie puścił Cię dalej.
- A więc muszę znajeźć jakąś chatkę w Eterna Forest... - zastanawiałam się, idąc coraz głębiej w las. Zapadał zmrok, drzewa rosły coraz bliżej siebie, a ścieżka, którą szłam, zwężała się, tak, że wkrótce nie było już żadnej drogi tylko rosnące wkoło drzewa. Rozejrzałam się wokoło, nie wiedząc, gdzie teraz iść. Czyżbym się zgubiła?
Wtem usłyszałaś czyjś płacz.
- Kto może płakać w środku tego wielkiego lasu? - pomyślałam zdziwiona, a również trochę... przerażona. Wypuściłam Grovyle, Swellowa i Vulpixa i postanowiłam sprawdzić skąd pochodzi źródło głosu.
Szłaś i szłaś. Szloch stawał się coraz wyraźniejszy. Nagle poczułaś, że coś pociągnęło Cię za nogę. Po chwili wisiałaś już na linie głową w dół.
-AAA!!! - krzyknęłam przestraszona. Dyndałam głową w dół, a moje serce biło jak szalone. Po chwili przerażenia zaczęłam logicznie myśleć i wyciągnęłam latarkę. Zaświeciłam nią i okazało się, że nie wiszę wysoko nad ziemią, a upadek mnie nie zabije. - Swellow, przetnij tą linę! Atak Skrzydłem (Wing Attack)!
Pokemon wykonał polecenie. Mimo, że upadek nie z wysoka, to jednak był bolesny. Wtedy usłyszałaś szmer w krzakach i zorientowałaś się, że nie słychać już płaczu.
- Kim jesteś? - zawołałam. - No dalej, pokaż się!
Po chwili ujrzałaś dziewczynkę.
Miała opuchnięte od płaczu oczy. Podbiegła do Ciebie.
- W porządku? To musiało boleć.
- Tak, nic mi nie jest - odpowiedziałam trochę zdziwiona. - Czy to ty płakałaś? I kim jesteś?
- Ja... Nazywam się Betty. Płakałam, bo... mój starszy brat wstąpił do kłusowników. Poluje na biedne pokemony. Nie chcę z nim dłużej mieszkać, więc uciekłam do lasu, ale chyba się zgubiłam.
- Więc pewnie to twój brat albo któryś z kłusowników zastawił pułapkę, w którą wpadłam - zastanowiłam się. - Musimy coś z tym zrobić, bo nie pozwolę, aby biedne pokemony wpadały w ręce tych przestępców! Trzeba powiedzieć o tym oficer Jenny, tylko że najpierw musimy wyjść z lasu, a ja... również się zgubiłam.
*załamka* Dziewczynka nie wiedziała, co powinna zrobić. Chciała pomóc pokemonom, ale nie chciała wsypać brata... Ruszyłyście razem, a ona nie odezwała się ani słowem. Aż nagle pojawił się chłopak.
Popatrzyłam na niego zdziwnionym spojrzeniem. - A ty, kim jesteś?
- Nie twój interes. - odparł, po czym zwrócił się do dziewczynki - Betty, idziemy.
- Czy ty jesteś jej bratem? - zapytałam się go. - Jak możesz łapać biedne pokemony?!
- Khy... - spojrzał na Ciebie jak na idiotkę - A ty ich nie łapiesz?
- Dobrze wiesz, o co mi chodzi - odparłam. - Ja ich nie łapię dla zysku, tak jak ty. Ja je łapię, żeby je trenować, żeby byli moimi przyjaciółmi, a ty - wskazałam na niego oskarżycielsko palcem. - Ty je łapiesz tylko dla kasy!
- Jakoś muszę utrzymać rodzinę! - warknął i wskazał na dziewczynkę obok Ciebie
- Ale za jaką cenę?! Za cenę życia pokemonów!
- Wybacz, dla mnie ważniejsza jest moja siostra. - powiedział i pociągnął ją za rękę - Idziemy.
Stałam chwilę nie wiedząc, co mam powiedzieć, podczas gdy chłopak z dziewczynką się oddalał. - Przecież nie mogę pozwolić mu odejść! - pomyślałam, gdy odgłosy przedzierania się jego z siostą coraz bardziej cichły. Po chwili namysłu ruszyłam ich śladem.
Dotarłaś do domku na drzewie.
- To dziwne... Domek w środku lasu? - pomyślałam i zauważyłam zwisającą drabinę. - Może mogłabym do niego wejść?
po chwili z krzaków wyskoczył Monferno i wdrapał się na drabinkę nie zwracając na Ciebie uwagi.
Po chwili zastanowienia podążyłam śladem Monferno, również wchodząc po drabince.
W środku zastałaś to samo rodzeństwo. Chłopak mówił "lekko" uniesiony, a dziewczynka słuchała.
Przysłuchiwałam się ich rozmowie, nie chcąc, żeby mnie zauważyli.
????: Ile razy mam Ci jeszcze powtarzać, żebyś nie gadała z takimi jak ona?! Ja ciężko pracuję, a ty się wygłupiasz! Dorośnij! Mam ważną misję i nie zamierzam przez Ciebie jej zaniedbać! Zostaniesz tu aż do jutra!
Betty: Tak...
????: *podrzucił do góry pokeball* Growlithe, pilnuj jej. Idziemy Monferno. *Monferno zaczął się dziwnie zachowywać spoglądając w Twoją stronę*
- O nie! Monferno mnie zauważył! - pomyślałam przestraszona i szybko schowałam się w krzakach.
Pokemon nie widział cię, jednakże nagły szelest spowodował, że chłopak odwrócił wzrok.
????: Kto tu jest?!
Lepiej było nie podsłuchiwać ich rozmowy - pomyślałam i jak najciszej wycofałam się głębiej w las w nadziei, że uda mi się oddalić się od kłusownika.
Chłopak jednak nie ustępował i dalej szedł w twoją stronę.
Zrozumiałam, że przed nim nie ucieknę i pełna obaw wyszłam z krzaków.
- Znowu ty?! - zawołał obrażony kłusownik. - Monferno!
- Hej, spokojnie, nie musimy od razu walczyć - powiedziałam patrząc na Monferno. - Porozmawiajmy.
????: Niby o czym?!
- Na przykład o tym, że kłusownictwo nie jest zgodne z prawem.
????: A co mnie to obchodzi? *odfuknął* Przecież jakoś muszę utrzymywać siostrę!
- Ale jeśli cię złapią i pójdziesz siedzieć do więzienia, to w ogóle nie będziesz mógł zajmować się siostrą - odpowiedziałam.
????: Nie złapią mnie. Jestem za silny. *uśmiechnął się chytrze* Z resztą, ile Ty masz lat, że tak gadasz? *zaczął się zbliżać*
Każdy przestępca myśli, że nie zostanie złapany, dopóki rzeczywiście nie zostanie złapany - odparłam.